In gesprek met Kirico Ueda
De Japanse kunstenares Kirico Ueda verhuisde in 2016 naar Londen om Fashion Communication te studeren aan Central Saint Martins. Na haar afstuderen woonde ze bij de Sarabande Foundation, een liefdadigheidsinstelling opgericht door Lee Alexander McQueen om opkomende creatieven te ondersteunen. Momenteel is ze gevestigd in SET Woolich, een voormalig kantoorgebouw in het zuidoosten van Londen dat nu onderdak biedt aan 250 kunstenaarsateliers.
Kirico's studio bevindt zich op de zevende verdieping van de torenflat en kijkt uit over de rivier de Theems. Het is gevuld met interessante dingen: kleine, handgemaakte keramische sculpturen; een poppenhuis dat slechts glimpen van een miniatuurwereld onthult door de al even kleine ramen; een hangende, mobiele sculptuur samengesteld uit metalen gezichten en grote, uitgeknipte figuren uit een Chinees volksverhaal.
De sleutel tot Kirico's kunst ligt in de betekenis ervan, niet in het medium, aangezien de kunstenares heen en weer slingert tussen grafiek, installatie, fotografie en beeldhouwkunst. Toch komen in al haar projecten de thema's mythologie en folklore terug, omdat Kirico de verhalen, personages en gereedschappen uit haar kindertijd in een artistieke context plaatst.
Kun je je creatieve proces uitleggen?
Kirico Ueda: Ik verzamel graag verhalen uit verschillende delen van mijn leven, of het nu verhalen uit mijn kindertijd zijn, een verhaal dat ik heb gehoord of iets dat me in het echte leven overkomt. Dan doe ik wat onderzoek rond dat verhaal, of de thema's die dat verhaal oproept, en op basis daarvan bouw ik de beelden of het idee op.
Je maakt prachtige hangende mobiles. Waar komen de ideeën vandaan?
KU:De mobiel waarmee ik gefotografeerd ben, is geïnspireerd op het idee om kinetische beeldhouwkunst te combineren met schaduwpoppen. Ik heb al eerder schaduwpoppen gemaakt, maar ik wilde proberen om ze in een zelfstandige, bewegende sculptuur te verwerken, dus uiteindelijk maakte ik deze gezichten die met elkaar interageren maar allemaal verbonden zijn als onderdeel van een grotere structuur.
Welk essentieel item heb jij altijd bij je?
KU: Ik heb altijd een notitieboekje bij me zodat ik ideeën kan opschrijven of kleine schetsen kan maken terwijl ik door mijn dagelijkse leven ga. Ik stop er ook stukjes kaartjes en brochures in van tentoonstellingen waar ik ben geweest.
Hoe ontsnap je aan het leven van alledag?
KU: Soms maak ik een wandeling langs de rivier de Theems omdat ik daar vlakbij woon; het helpt me om me op te frissen en te resetten.
Hoe kleed je je om je comfortabel te voelen?
KU: Ik draag graag wijde kleding omdat dat praktischer is.
Hoe verandert jouw leven nu we het winterseizoen ingaan?
KU: Ik kijk ernaar uit om meer boeken te lezen. Lezen helpt me ook om te ontsnappen en los te komen van mijn dagelijkse leven.